“Nog 5 finales mannen!” Een zin die meerdere malen geopperd werd gedurende week in aanloop naar de thuiswedstrijd tegen de Meer. Het einde van het seizoen nadert en de aankomende weken zullen de mannen van de jongens gescheiden gaan worden richting het kampioenschap. Er zijn nog enkele gegadigden die de deur naar het kampioenschap op een kleine kier hebben staan. De deur voor de mannen van Ed Otten lijkt echter wagenwijd open te staan met 6 punten voorsprong op achtervolger BFC. Toch mogen de Waterwijkers vandaag niet gemakzuchtig aan de start verschijnen met de lastige heenwedstrijd tegen de Meer in gedachten. Eerder dit seizoen werd het namelijk “maar” 2-3 tijdens een slechte wedstrijd van de kant van de Waterwijkers. 

Vanaf minuut 1 waren de bedoelingen van de thuisploeg duidelijk. Druk vooruit en snel op jacht naar de 1-0. De bal ging goed rond en al snel werden de eerste kansen gecreëerd. Na goed inschuiven van achteruit belandde de bal in de 2e minuut voor de voet van Mike van Pareen. Degene die de verslagen van de afgelopen weken gelezen had, kon nu wel voorspellen wat er ging gebeuren. Helaas bleken de verdedigers van de Meer hun huiswerk niet goed te hebben gedaan want de snelle buitenspeler van de Almeerders vloog voorbij zijn directe tegenstander. Vervolgens legde hij de bal op een presenteerblaadje neer, waarna de mee opgekomen Jordi kon afdrukken. Een vroege voorsprong die het vertrouwen van de Amsterdammers niet ten goede deed. De Meer kreeg het niet voor elkaar om de beweeglijkheid van de Almeerders onder controle te krijgen waardoor meer goals eigenlijk niet uit konden blijven. 

Toch was de eindpass vaak net niet zorgvuldig waardoor het toch nog een dikke 10 minuten duurde voordat de 2-0 genoteerd werd. Een mooie bal van Roy op Randy die het gat, van de wegtrekkende Mitch goed indook. Zijn schot stuitte echter op de keeper maar de rebound werd koeltjes binnen gewerkt door de naar binnengetrokken Mike. 5 minuten later is de goal wel aan Randy besteedt. Hij zet de 3-0 op het scorebord na opnieuw een goeie bal van achteruit waar dit keer Jelmer met passes strooide. 

Voordat ik vanaf mijn commentaarpositie de 3-0 kon opschrijven lag de volgende alweer achter de keeper in het netje. Lynell met de voorzet en onze nummer 9 Mitch met een echte spitsengoal. Dit is alweer zijn 5e goal in 3 duels en hij lijkt voorlopig nog niet te stoppen met scoren. Na een slepende blessure lijkt Mitch nu op het perfecte moment in bloedvorm om zijn team te helpen naar historie. 

Na rust bleek te Almeerse stoomtrein tot bedaren te zijn gekomen. De Almeerders bleken zonder kolen te zitten waardoor het energielevel en bijbehorende baltempo wat naar beneden zakte. Ralph bedacht daarom een riskant plan. Hij besloot om tijdens de wedstrijd wat extra “kolen” te gaan produceren in de kleedkamer. De goede bedoelingen van Ralph waren uiteindelijk toch niet voldoende om de trein weer aan de praat te krijgen. Waterwijk bleef het rustig aan doen in de tweede helft maar wie denkt dat er niks bijzonders meer gebeurde heeft het goed mis. 

Eerst in de 70e minuut de zoveelste kopgoal van “oude vos” Roy die in de nadagen van een sprankelende carrière nog steeds zijn doelpuntjes mee weet te pikken. Vervolgens in de 81e minuut het hoogtepunt van de wedstrijd. Een magistrale goal van Selchukan “seluskan” Okay. Een goal met een gouden randje want er zit een prachtig verhaal achter. Het seizoen was namelijk niet makkelijk voor Okay. Met hoge verwachtingen binnengehaald door het bestuur maar al snel geblesseerd geraakt aan zijn knie. Na een zeer lange revalidatieperiode met veel terugslagen mocht hij vandaag weer een langere tijd op het veld staan. 

De van oorsprong Turkse jongen heeft de taal snel onder de knie gekregen en heeft zich weten aan te passen aan het spel van de Almeerders. Zijn doelpunt van vandaag zorgde voor kippenvel langs de 

lijn. Een strakke pass van Randy wist Okay te controleren zoals alleen Bergkamp dat kon en met zijn individuele actie zette hij 3 verdedigers op het verkeerde been om de bal vervolgens verwoestend in de rechterbovenhoek te laten verdwijnen, 6-0. 

Het slotakkoord werd getekend door Waterwijker Mark Heeres die onder luidt applaus van het publiek ook zijn goaltje meepikte, 6-1. Ralph zou er “schijt” aan hebben maar Mark lachte het weg als een boer met kiespijn. Het overkomt de beste Mark dus kop op en alle neuzen nu dezelfde kant op naar een mogelijk kampioenschap. Het liefst naar het zuiden gericht, want waar het ligt doofde in Amsterdam, brand in Brabant het licht.