20200912_olympisch_stadion

Vol goede moed,  twee wedstrijden gespeeld en zes punten in het koffertje, is het team met een aantal auto’s afgereisd naar Amsterdam voor de laatste poulewedstrijd om de nationale beker tegen ASV Arsenal 2. Voor de mensen die het niet kennen, dit is achter het ‘Olympisch’ stadion gelegen. Voor een aantal spelers was het met een eerste uitwedstrijd sinds tijden in Amsterdam weer even wennen, Parkmobile/Yellowbrick weer tevoorschijn halen om de parkeermeter te starten voor 4,50 per uur was immers al een tijd terug en daarnaast, een eigen parkeerterrein was niet aanwezig.

Eenmaal aangekomen op sportpark ‘de Schinkel’, waar het toch best wel waaide en de zon er met moeite doorheen kwam, was het al redelijk snel duidelijk wat voor dag het ging worden. In afwezigheid van Teammanager Raymond die een week lang iedere dag een marathon probeert af te leggen, mocht de trainer even langs de bestuurskamer om aan te geven dat Waterwijk 2 is gearriveerd. Bestuurskamer op slot, dat is gek.. dan maar melden bij de kleedkamers dat wij er zijn. Kleedkamers ‘gesloten’.. nou geen succes zover, maar er liep wel een materiaalman, althans.. ‘rood shirt met ‘clublogo’, klein van stuk, wat ouder, moeilijk kijkend en een paar ballen en sleutels in zijn handen wachtende voor het ballenhok. Het kon niet naders, dit was ‘de’ man die ik moest hebben! Hij regelde alles zei hij en had al gezien dat wij er waren, ‘veld A meneer’.. maar geen kleedkamer.. ‘corona-regels’, het verhaal is verder bekend.

Half omgekleed in de kantine werd het team duidelijk gemaakt dat dat daar niet de bedoeling was en of we dat even in de kou buiten wilde doen voor de dug-out. Op hetzelfde moment komt de tegenstander het veld op, omgekleed en al zo uit de kleedkamer.. dat is wel vrij apart! Die kleedkamers waren toch gesloten? Normaal zeg je dan, de gasten krijgen wel een kleedkamer, de thuisploeg kleed zich ‘thuis’ om. Dat is bij Waterwijk toch even wat beter geregeld! Maar goed, zo professioneel als wij zijn, zonder morren (deels) omgekleed op het veld en de voorbereiding op de match kon beginnen.

Zoals ik al zei, het was al snel duidelijk wat voor dag het ging worden, geen aangestelde scheidsrechter, geen bestuur, geen kleedkamer.. wat denk je?! Komt er een man, klein van stuk, wat ouder, moeilijk kijkend en een paar kaarten en een fluit in zijn hadden het veld op om zich voor te stellen als ‘de scheidsrechter’. En dan klinkt het eerste fluitsignaal….

Waar de trainer nog hamerde op: we weten niet wat wij aantreffen, speel je eigen wedstrijd, vol er op de eerste helft en we zien wel waar we staan bij de rust... kon na een kwartier de prullenbak in. 15 Minuten gespeeld, 2 goals tegen, geel voor aanvoerder Rick G. die bijna nog rood kreeg omdat hij vroeg waarom hij geel kreeg…zo een dag dus… en een keeper die met rood ‘had’ moeten vertrekken bij de tegenstander… ‘had’ ja! Maar buiten de 16 een schot op doel met de hand tegen houden is helaas bij de alleskunner slechts ‘geel’. De vrije trap troef geen doel.

Halverwege kwamen wij nog terug tot 2-1 door goed voorbereidend werk van Pim en een strakke afwerking van Patrick. Je voelde langzaam aan dat er mogelijk toch wat meer te halen viel maar verder dan twee dikke kansen die onbenut bleven kwamen wij tot de rust niet, het aantal gele kaarten had een 2-2 tussenstand.

De tweede helft hield het team lang gelijke tred met Arsenal en stond het iets beter maar brachten wij aanvallend te weinig. Als je dan zelf niks creëert moet je ook niks weggeven maar dat zat er helaas ook niet meer in. Een scrimmage voor eigen goal in de 73^e minuut waarbij de tegenstander nog riep ‘laat gaan!’ om vervolgens de bal in het netje te prikken maakte de afstand onoverbrugbaar. Met Danny doorgeschoven naar het midden en Pim weer vol in de punt van de aanval kregen wij nog één kans op een goal om het nog spannend te maken in blessuretijd. Echter zat hier de hand van de keeper in de weg en was het daarna snel klaar, eindstand 3-1… uit de beker. De gele kaartenstand eindigde wel in ons voordeel Arsenal 4, Waterwijk 3, maar deze werden niet genoteerd door de scheidsrechter van dienst, de uitslag.. daar ging het om.

Na de tegenstander gefeliciteerd te hebben, snel de auto in, 14 euro lichter… terug naar Almere, de wedstrijd van Waterwijk 1 kijken onder het genot van een biertje en een zonnetje (in Almere was die er dus wel!), de wonden likkend van de uitschakeling en de focus vol op de competitie die aankomende zaterdag van start gaart met een thuis wedstrijd tegen Amstelveen/Heemraad 2.

Over 14 dagen de revanche tegen ASV Arsenal 3, voor de competitie, kijken wat wij dan aantreffen.

We gaan er voor!

Rik Vleugels