Vanavond stond de halve finale voor de beker op het programma tegen IJsselmeervogels.  IJsselmeervogels staat natuurlijk bekend als een gerenomeerde club die al jaren meedraait in de top. Voor ons een reden om toch wat nerveus naar deze wedstrijd toe te leven. We hadden maandag op de training al een strijdplan bedacht met z'n allen, kijken of dat vanavond wilde lukken. We wilden vanuit een sterke verdediging en vier meiden op het middenveld aanvallend gaan spelen. Elkaar steunen waar nodig en niet opgeven was het plan. Er waren veel ouders, opa's en oma's en broers en zussen, heel veel vrienden en speelsters van andere elftallen op deze wedstrijd afgekomen. Dat gaf een leuke maar gelijk ook spannende sfeer rond het veld.
Na de aftrap bleek dat ons plan aardig werkte. Het spel ging op en neer en wij kregen zelfs wel kansen. Wat alleen opviel was dat er een groot gat was op het middenveld waar zij steeds net iets eerder op de goede plek stonden als de bal daar kwam. Maar verder geen paniek want er was evenwicht. Tot de 33e minuut. Een aanval van IJsselmeervogels over de linkerflank, een goede voorzet op een doorgedrongen speelster en zij kon de bal er in schieten, 0-1. Niets aan de hand, kan gebeuren, was een mooie aanval maar dat kunnen wij ook. Maar niets was minder waar. Slechts één minuut later, een steekbal op een speelster van IJsselmeervogels en zij kon Fabiënne voor de tweede keer passeren. Maar was het geen buitenspel?  Volgens Rick wel en er volgde een discussie met de scheidsrechter. Deze bleef echter bij zijn standpunt en het was 0-2. Dat was een domper. Gelukkig was het snel hierna rust. In de rust bleek dat wij het er allemaal wel over eens waren dat dit helemaal geen verloren partij was. We bouwden de boel om van 4-4-2 naar 4-3-3 en gingen nog meer in de aanval. Dit leverde een paar mooie aanvallen op maar op de rand van het zestien meter gebied stokten onze aanvallen steeds. Wij waren vandaag niet is staat om om de paar kansjes die we kregen af te maken. Dat kwam zeker ook door de goede verdediging van IJsselmeervogels die steeds een speelster meer achterin hielden.  Toen de 70e minuut. Wat duw - en trekwerk bij een corner van ons en we kregen een penalty mee. Dit was een mooie kans. Emily nam de penalty en schoot deze prachtig in, het was 1-2.  Dat was voor ons het teken dat er nog een schepje bovenop moest. Nog 10 minuten om de boel recht te zetten. Kom op, we gaan er voor. We gingen volop in de aanval en aan de kant begon het gevoel te komen dat het toch nog goed af zou lopen. Als we weer de penalty's zouden halen dan maakten wij een grote kans. Maar helaas. In onze drang naar voren vergaten we met z'n allen om in te grijpen bij een aanval van IJsselmeervogels en konden zij het karwei afmaken. In de 78e minuut scoorden zij de 1-3. En dat was jammer want het zat er echt in. Een stunt hing in de lucht maar op het laatst zat het toch weer even tegen. 1-3 Was ook de eindstand. IJsselmeervogels was blij maar zeker opgelucht want het was ook voor hun een super spannende partij geweest. 
Nou, dit was dan gelijk het einde van ons bekeravontuur. Jullie kunnen echt supertrots zijn op jezelf. We hoorden toch maar mooi bij de vier beste ploegen in de bekerstrijd van onze regio. Wat wij hebben geleerd is dat er heel veel voetbal zit in onze ploeg en dat we eigenlijk tegen iedere tegenstander een goede partij kunnen spelen. En dat is fijn om mee te maken want jullie werken er hard genoeg voor. Martijn en ik hebben in ieder geval van jullie genoten en zijn trots op jullie en volgens mij al die toeschouwers ook!! Tot zaterdag!!