Zaterdag 7 April, een heerlijke dag waar de zon door de wolken brak en de bekende hittewalm kort over het kunstgras deed waaien. Misschien een cadeau van de hogere goden die net als wij blij verrast waren met het bericht dat middenvelder Dennis Pirlo Verwer opnieuw vader is geworden! 

Waar Dennis wel “tussen de palen” bleek te scoren was dit niet gegund aan Wartburgia in de 2-0 nederlaag eerder dit seizoen in Almere. Menig lezer verwachtte daarom dat er  een makkelijke middag te wachten stond op de Waterwijkers maar de echte kenner weet dat Wartburgia beschikt over een goed voetballende ploeg die zeker niet onderschat mag worden. 

Van onderschatting was geen sprake maar toch wisten de Amsterdammers het Waterwijk in de eerste helft zeer lastig te maken. Zoals eerder vermeld bleek ook vandaag dat Warburgia beschikt over veel voetballend vermogen. Een 4-4-2 opstelling met veel lopende middenvelders zorgde voor veel onduidelijkheid binnen de verdedigingslijnen van Waterwijk. Wartburgia had in de beginfase de betere kansen maar toch was het Waterwijk dat in de 7^eminuut de leiding nam via Jimmy de Haas. Mike van Pareen met de indraaiende bal vanaf de zijkant waarna Jimmy hoog springt, zijn duel wint en de bal goed binnen knikt. Lang konden de Almeerders echter niet genieten van de voorsprong want in de 13^eminuut was het onoverkomelijke dan echt werkelijkheid geworden. Geen druk op het middenveld waardoor de spits makkelijk bereikt werd, die  vervolgens zijn verdediger makkelijk van zich afschudt en koel afrond, 1-1. Niet veel later stond de 2-1 alweer op het scorebord. Een duwfout in de defensie waarna de bal op de stip belandde.

 Een zeldzame constatering voor mij als verslaggever was het gevolg. Niet zo zeer het zien van de tussenstand maar meer de twijfel en de moedeloosheid in de ogen van de jongens die zich geen raad wisten met het spel van de Amsterdammers. 

Toch was er snel iets positiefs te melden voor Waterwijk want soms komt de hulp uit de hoek waar je het niet van verwacht. De keeper van Wartburgia maakt namelijk  “hands” wat resulteerd in een indirecte vrije trap die zich ontvouwde tot  een zenuwslopend schaakspel van 11 verdedigende rode shirtjes tegenover 2 blauwen. Vanuit mijn commentaarpositie kon ik vaag de volgende woorden opvangen “raak de bal kort aan, en dan jaag ik hem het doel in.” En zo geschiedde het, Mike van Pareen met een kanonskogel die verdwijnt in de rechterhoek.  Eindelijk leken de Waterwijkers weer wat op te leven na het cadeautje van de tegenstander maar toch bleef de organisatie niet goed staan waardoor Wartburgia telkens een mannetje meer wist te creëren. Een aantal kansen volgden maar deze werden niet verzilverd. 

Aan de andere kant gebeurde dit wel want vlak voor rust was de combinatie “MXM” ( Mike en Mitch) weer eens zeer effectief. Mike met de assist en Mitch Vogel die binnenkopt, 2-3. De mannen mogen rusten met een voorsprong maar er moet op tactisch gebied heel wat omgezet worden om het spelbeeld te kunnen veranderen. Tijd om het brein achter dit elftal aan het werk te zetten. Ed, Dennis en John, ookwel bekend als de 3 musketeers, bleken eerder dit seizoen al in staat om de juiste aanpassingen door te voeren om het spelbeeld te doen veranderen.

Het systeem waarmee de Waterwijkers zo succesvol waren dit seizoen ging op de schop. Het elftal keerde terug met een misschien wat risicovolle 4-4-2 opstelling waarin  nog niet eerder  was gespeeld.  Maar soms moet er riscio genomen worden want aan de rand van het ravijn bloeien de mooiste bloemen. De wedstrijd kantelde waarna het een stuk beter vertoeven was voor de vaste toeschouwer die onder het genot van een koude kletser en een bitterbal kon genieten van 4 heerlijke doelpunten met uitblinker Mike als kers op te taart. In de 55^eminuut ziet hij de razendsnelle rapper en buitenspeler Miquel vertrekken, waarna een lekkere steekbal hem de kans biedt op 2-4. In de 60^eminuut dendert Mark Heeres met, zijn borst vooruit, over de flank waarna hij een perfecte bal op het hoofd legt van Mike, 2-5. Mitch kopt niet veel later de 2-6 binnen en Mike mocht het slotstuk tekenen met de 2-7. Hiermee rond hij zijn hattrick af en zet hij zijn goede spel van vorige week voort. 

Een zeer solide 2^ehelft van de Waterwijkers die laten zien dat zij beschikken over de juiste mentaliteit en tactisch inzicht om een wedstrijd die niet loopt toch tot een positief einde te brengen. 1 finale gehad, nog 5 te gaan. Wie kan deze ploeg nog afstoppen? De grootste tegenstander staat in het Jumbo plakboek, want de enige die hen nog in de weg kan zitten naar iets moois,  zijn zij zelf.