Vandaag speelden wij uit tegen 't Gooi. Het was niet zo maar een dag maar mijn verjaardag. Als mensen vroegen wat ik het liefst voor mijn verjaardag wilde hebben dan was het, na een paar missers de afgelopen weken, weer eens een lekkere overwinning.  Het zonnetje scheen lekker, weinig wind en er was maar één minpuntje, we speelden op echt gras.

De gemiddelde leeftijd van onze tegenstanders was ongeveer twee keer onze gemiddelde leeftijd dus daar zou het niet aan liggen, of toch wel.
We begonnen aan de wedstrijd. In eerste instantie leek het er goed uit te zien want we konden gelijk in de aanval. Een paar missers van de scheids op buitenspelgebied maar daar konden we wel mee leven. Alleen, 't Gooi hanteerde het ouderwetse hotseknotsevoetbal en daar houden wij niet van. Veel ballen door de lucht, lomp geduw en getrek en commentaar wat je van vrouwen op die leeftijd niet zou verwachten. En ook daar kunnen jullie niet goed mee omgaan.

En daar valt mij iets in op de laatste wedstrijden. Sinds wij in de Vrouwen spelen worden wij steeds door valstrikken van de tegenstander verslagen. Een paar weken geleden, de tegenstander geeft ons de indruk dat wij beter zijn maar winnen dan toch van ons met een zielige 1-0. Twee weken geleden, de tegenstanders waren stuk voor stuk heel aardig en sportief maar dan schieten ze er toch achter elkaar een paar in bij ons. En vandaag. Constant werden jullie uit je tent gelokt en iedere keer trapten jullie daar in. 
Dan het scoreverloop. In de 35e minuut krijgen wij een vrije trap op rechts. Fee slingert de bal mooi voor het doel en Janna kan de bal er inschieten, 0-1, niets aan de hand. Het wordt rust.

In de rust wordt er gewezen op het uitlokgedrag van de tegenstander. We spreken af om niet meer te happen. Verder gaat het best lekker.
Nog geen minuut in de tweede helft. Nog niet helemaal wakker glipt er een speelster van 't Gooi door onze verdediging en scoort, 1-1. Kom op nou!!
In de 68e minuut. Denise krijgt de bal ergens rond de middenlijn, zigzagt door de verdediging, geeft precies op tijd een pass en Janna weet de bal er in te schieten, het is 1-2. Helemaal goed.

Ja, en wat we dan meemaken. Niets lukt meer, er wordt geen bal meer fatsoenlijk geraakt en we verliezen de gehele controle over de wedstrijd. Bij 't Gooi valt nog een speelster geblesseerd uit maar dat deert hen niets. Ze knallen erop en gooien alles in de strijd. De scheidsrechter vindt het prima en we staan met onze rug tegen de muur. Ik zal jullie de details bespraren maar binnen twintig minuten krijgen we vier doelpunten om de oren. Eindstand 5-2. Mijn feeststemming is wel weg en niet alleen bij mij zakt de moed in de schoenen. Patrick rent na de wedstrijd gelijk naar zijn auto en van de rest zie ik ook bijna niemand meer in de kantiene. Mijn plan om lekker met z'n allen aan de patat te gaan valt ook in duigen, dit houden jullie zeker nog tegoed. Wat een afgang vanmiddag. En om nu te zeggen dat er niet wordt gestreden is ook niet waar. Jullie lopen de longen uit je lijf maar op cruciale momenten en plekken verliezen we de bal en dat is jammer. Maar we blijven gewoon oefenen. Over twee weken komen zij bij ons en dan gaan we een heel ander Waterwijk laten zien.

Voor nu een fijn weekend verder en tot de volgende keer!!