Vandaag speelden wij thuis tegen de dames van Laren. Laren kwam met een jonge ploeg. De trainer vertelde, gezien het feit dat zij eigenlijk te weinig speelsters hebben,  dat zij de ene week als MO19-1 spelen en de andere week als Vrouwen 1. 
Wij waren compleet. Zelfs te compleet want één van ons had een verplichte snipperdag. De rest was zo goed als fit. Dat we met achtien speelsters waren vandaag heeft ons denk ik wel een probleem opgeleverd maar daarover later.
We gaan beginnen.
We starten in een 4-3-3 opstelling. Aanvallend, kijken of we dat nog kunnen. We beginnen heel goed. Normaal gesproken schrijf ik de begintijd op mijn opschrijfblok en leg deze dan even weg. Ik ga dan meestal even met mijn handen op mijn rug langs de lijn staan om te kijken of iedereen goed op zijn plek staat en hoe de tegenstanders hier mee omgaan. Dat kon vandaag niet.
De scheidsrechter fluit, de bal gaat naar rechts, Meenu zet de bal voor en Denise schiet de bal er in, 1-0!!! Wat gebeurt hier. Zijn wij nu een keer wakker vanaf het begin en heeft de tegenstander de slaperitus?? Geweldig!!
We gaan verder. Laren trapt af, we pakken de bal af op het middenveld, Bobbi speelt de bal in en loopt door, krijgt de bal in de zestien terug en schiet de bal heel rustig langs de keepster, 2-0!!! Goed gespeeld en heel rustig afgemaakt, goed bezig!!!
Weer drie minuten later. Een aanval over rechts, een strakke voorzet van Fee, en hup, Denise schiet de bal in het doel, 3-0!! Wat is hier aan de hand. Langs de kant, bij onze dug-out, slaat de ontspanning toe. Oooh, wordt het zo'n middag? Hoeveel doelpunten gaan we maken. Het ziet er goed uit.
Dan zijn er ongeveer 20 minuten voorbij en brengen we zeven verse speelsters in. En dan gaat er direct een andere wind waaien. De nieuwe lichting komt maar niet in de wedstrijd en we laten onze tegenstanders veel te makkelijk lopen. Een paar keer gaat een speelster van Laren alleen op ons doel af maar gelukkig is Nancy in een hele goede vorm vanmiddag. Maar dit gaat natuurlijk een keer mis. En ja hoor. In de 28e minuut breekt er voor de zoveelste keer een speelster door en kan alleen naar ons doel, deze keer weet Nancy het schot niet te stoppen, 3-1. Nou ja, kan gebeuren, we staan nog voor. Het wordt nu wel tijd om weer iets terug te doen. Maar dat lukt niet. Combinaties lopen niet en tot overmaat van ramp raakt Meenu ook geblesseerd. Zij kan niet meer verder.  In de 35e minuut gaat het weer mis. Een speelster van Laren schiet van een meter of twintig en Nancy ziet de bal niet lekker aankomen omdat er allerlei speelsters tussen staan. De bal vliegt erin, het is 3-2.
Gelukkig is het dan rust.
In de rust wordt er geprobeerd om de boel op een rijtje te zetten. We voeren weer wat wissels door en hopen dat het beter gaat staan. We gaan spelen met een extra middenvelder, kijken of dit beter gaat. Het lijkt te lukken maar als Frankey uitvalt met een blessure en we weer even niet goed staan grijpen de dames van Laren hun kans. In de 75e minuut vallen zij aan en weten ons doel voor de derde keer te vinden. We proberen van alles maar al onze aanvallen lopen dood rond de zestien van Laren. Ook Janna gaat met een nare blessure van het veld en onze spirit begint er een beetje uit te raken. Het is nu zaak om bij ons de boel droog te houden. Met inzakkende middenvelders hopen wij de deur dicht te houden en dat lukt. Aan de kant wordt geroepen om meer op de aanval te zetten maar het lijkt ons verstandiger om voor dat ene punt te strijden.  Verliezen vanmiddag zou te veel van het goede zijn. En het lukt. Met nog een laatste vrije trap voor ons die eindigt in de muur is de wedstrijd afgelopen.
Wat een rare middag. De coach van Laren kan het ook niet geloven. Hij had na zes minuten het idee dat het een horrormiddag zou worden maar dat viel aan het eind van het liedje erg mee. 
Ik denk dat ons wisselbeleid ons vanmiddag de das om heeft gedaan. Dat trek ik mijzelf aan want ik had nu eenmaal de wissellijst in elkaar geflanst. De volgende keer gaan we wat gedoseerder wisselen en niet een halve ploeg in één keer. Dan krijgen we natuurlijk wel het fenomeen dat de één wat langer speelt dan de ander maar daar moeten we dan in het teambelang maar even overheen stappen.
Voor de rest was de inzet weer formidabel. Jullie bleven vooral in de tweede helft weer ouderwets strijden en dat is altijd mooi om te zien. We zouden alleen iets minder strijd willen zien en een heleboel meer voetbal, want het zit er echt in. Soms ging de bal via vier of vijf speelsters heel vloeiend van links naar rechts maar dan was het gaatje naar de spitsen net iets te moeilijk te vinden. Geeft niets, we zijn een team in opbouw, we gaan er aan werken. Ik hoop dat de blessures meevallen en hoop jullie komende week weer allemaal te zien. Een fijn weekend verder en tot de volgende keer!!