De 3-0 overwinning op het laag geklasseerde EDO geeft op het eerste gezicht de indruk dat lijstaanvoerder Waterwijk een gemakkelijke middag had. In de eerste vijfendertig minuten was dat ook zo, want de mannen van coach Ben Vis dicteerden met overmacht het spel. Nadat Tim Klaasen-Bos de thuisploeg al in de vierde minuut op voorsprong zette (op niet-zelfzuchtig aangeven van Ralph Schipperijn), verdubbelde Lesley Vlieger slechts luttele minuten later de voorsprong met een snoeiharde kopbal. Er volgden nog diverse fraaie aanvalscombinaties waar EDO maar niet of nauwelijks de voet tussen kon krijgen.

Met de rust al bijna in zicht liet Waterwijk volkomen onverwacht, en feitelijk door eigen toedoen, EDO terug in de wedstrijd komen. Een overtreding van verdediger Desmond Mensen werd door scheidsrechter Barrales beoordeeld als het binnen de zestien ten val brengen van een doorgebroken speler. De straf was hard, namelijk direct rood en een penalty tegen. Tot opluchting van Waterwijk stopte doelman Gianni Hermans de strafschop. Wat overbleef was de wetenschap dat er nog een klein uur met een man minder te spelen was. Ben Vis zag het met lede ogen aan, maar vond redelijk snel een adequaat verweer. “Na ons uitstekende begin begin waren de strafschop en rode kaart het kantelpunt. En dat terwijl we vooraf wisten dat deze scheidsrechter snel kaarten geeft. Daarna kostte het ons vijf minuten om ons in te stellen op de gewijzigde veldverhouding. Het was zaak dat we de vele lange ballen van de zijkant van EDO rond kop cirkel zouden opvangen.”

Na de hervatting kwam de aangepaste strijdwijze goed uit de verf. Lesley Vlieger was geblesseerd (enkelklachten) vervangen, waardoor de aanvalslinie gereduceerd was tot Klaassen-Bos en de rappe Ryannique Inge. Met name laatstgenoemde toonde zich bij uitstek een speler voor de omschakeling. De verdediging stond als een huis. Hoe EDO ook aandrong, de eerste en na later bleek ook de enige doelrijpe kans voor de bezoekers deed zich pas een kwartier voor tijd voor. Even later maakte Nicky Baggelaar met een rake vrij trap van buiten de zestien aan alle onzekerheid een einde. Muurtje en doelman konden niets uitrichten tegen de loepzuivere trap van de invaller. In de slotminuten liep de gele kaartenoogst nog hoog op, wat bij een 3-0 voorsprong eigenlijk niet zou moeten. Ook EDO kreeg wat dat betreft uiteindelijk nog zijn deel, met ver in de extra tijd 2 keer geel dus rood.

Ben Vis was begrijpelijkerwijs verguld met wéér een overwinning. “Of wij nu kampioen worden kan ik natuurlijk niet zomaar zeggen, maar wel weet ik dat we er goed voorstaan. Vanaf onze wedstrijd bij HBOK (9 oktober 2021, 1-0 nederlaag, de enige verliespartij dit seizoen, red.) draaien we uitstekend. Wat mij betreft gaat de race om het kampioenschap tussen HBOK en ons.”

Voor wat betreft de kracht van zijn selectie roemde de coach met name de organisatie van zijn team. “Wij geven weinig weg. En werken doen wij met z’n allen, keihard.” Keihard werken zal Waterwijk in de ogen van Vis ook volgende week in de Almeerse derbij tegen FC Almere nodig hebben, ongeacht de stand op de ranglijst. “Want van een derby is nu eenmaal vooraf niks te zeggen.” 

Tekst: Jakob Kos
Het Amsterdamsche Voetbal