Vandaag speelden wij thuis tegen IJburg. Onze ziekenboeg was weer iets voller geworden deze week. Lotta heeft last van een voetblessure en Sylvana werd vanochtend wakker en kreeg haar oog niet meer open. Zij zag eruit of zij een partijtje had gevochten met Rico Verhoeven, wel gewonnen natuurlijk.
Ook Emily kon maar één helft spelen omdat zij op tijd naar een feestje moest van haar schoonmoeder, daar moet je natuurlijk bij zijn. Om er toch zeker van te zijn dat wij nog voldoende speelsters overhielden om het einde van de wedstrijd te halen hadden wij de hulp van Robyn uit de MO15-3 gevraagd. Bedankt Robyn, je hebt heel goed gespeeld vanmiddag!!
Dan de wedstrijd. We begonnen voorspoedig en al snel waren daar de eerste kansen. De afwerking was nog niet optimaal maar het zag er goed uit. Met vertrouwen stonden Martijn en ik langs de kant. Toch duurde het nog tot de 38e minuut dat wij scoorden. Emily kreeg de bal aan de linkerkant van de zestien en kapte twee keer een speelster van IJburg uit. Zij legde de bal voor haar rechtervoet en schoot de bal keihard in de rechterkruising. Werkelijk een heel mooi doelpunt en 1-0! Dan is het rust. We spreken af dat het allemaal weer wat rustiger moet aan de bal, eigenlijk het oude bekende liedje. Vóór de rust strooide Nienke met de een na de andere lekkere pass naar de aanval, dat was de manier om er doorheen te komen bij IJburg. We zouden de draad weer oppakken. In de 46e minuut lukte ons plannetje en Janna kreeg een hele lekker dieptepass. Zij was sneller dan de laatste vrouw van IJburg en kon de bal heel rustig langs de keeper spelen, 2-0! Goed gedaan!. Hierna was het wat mij betreft wachten op het volgende doelpunt voor ons maar zoals vaker de laatste tijd, het lukt ons maar niet om de rust te bewaren als wij alleen voor de keeper komen met de bal. En dan is er een hele rare wet bij het voetbal, als wij de doelpunten niet maken dan maakt de tegenstander ze wel. En dat gebeurde ook. Omdat wij steeds meer aan het drukken waren op zoek naar de 3-0 kreeg IJburg de kans op de counter. In de 51e minuut lukte dat dan ook. De spits van IJburg brak door en Frankey kon haar niet meer inhalen. Nancy verkleinde haar goal nog maar de spits kon de bal langs Nancy in de kruising schieten, 2-1. Nou, niets aan de hand, kan gebeuren. Achterin weer wat beter opletten en voorin de kansen afmaken. Klinkt simpel maar dat bleek niet zo te zijn. In de 67e minuut weer een doorgebroken speelster, herhaling van zetten en ook deze bal vloog er in, 2-2. Wat gaan we nu beleven? Met nog meer mensen gingen wij in de aanval. Soms wel riskant want IJburg had met een volgende counter de 2-3 kunnen maken maar gelukkig kon Nancy deze keer de boel wel redden. Nog een intikker bij de zoveelste gevaarlijke corner van Larissa  voor Frankey maar ook dit lukte niet. Het werd nog best spannend voor het doel van IJburg maar het wilde vanmiddag niet lukken. Eindstand 2-2. En dat geeft toch een apart gevoel want eigenlijk hebben jullie jezelf, net als vorige week, tekort gedaan. Vorige week konden wij de wind nog de schuld geven maar dat ging vanmiddag niet op. En dat is jammer want we spelen wel gelijk maar het voelt toch een beetje als een tegenvaller. Het ligt in ieder geval niet aan jullie inzet want jullie hebben weer heel veel strijd geleverd. We hebben ook weer hele leuke combinaties gezien en hele fraaie doelpunten. Jullie hebben ook weer heel veel energie in de wedstrijd gestopt en daarom is het zo jammer dat we het net niet af konden maken. En daarom, dames, zijn Martijn en ik heus wel weer trots op jullie en hebben wij weer van jullie genoten. Een fijn weekend verder en tot volgende week!!